concerto grosso
muz.:
[konczẹrto g.; wł.] 
,
, concerto grosso
Encyklopedia PWN
1) → koncert;
2) concerto grosso , typ koncertu barokowego, przeznaczonego na grupę instrumentów solowych (koncertujących), zw. concertino lub principale (np. I i II skrzypce, wiolonczela, klawesyn) oraz orkiestrę, zw. tutti, concerto, ripieni, złożoną z instrumentów smyczkowych, później także obojów, fletów, rogów (np. w Koncertach brandenburskich J.S. Bacha); w XX w. concerto grosso odżyło w związku z tendencjami neoklas. w muzyce.
, typ koncertu barokowego, przeznaczonego na grupę instrumentów solowych (koncertujących), zw. concertino lub principale (np. I i II skrzypce, wiolonczela, klawesyn) oraz orkiestrę, zw. tutti, concerto, ripieni, złożoną z instrumentów smyczkowych, później także obojów, fletów, rogów (np. w Koncertach brandenburskich J.S. Bacha); w XX w. concerto grosso odżyło w związku z tendencjami neoklas. w muzyce.
