cementacja,
geol. proces przemiany luźnego osadu w zwięzłą skałę dzięki krystalizacji — w wolnych przestrzeniach między ziarnami osadu — spoiwa skalnego, tj. cementu, składającego się z minerałów tworzących się na miejscu powstania skały;
cementacja
Encyklopedia PWN
jest jednym z etapów diagenezy; substancjami cementującymi są węglany, krzemionka, siarczany, fosforany i in.; c. ulegają przede wszystkim osady okruchowe i węglanowe; w skałach okruchowych c. może być spowodowana np. krystalizacją minerałów grupy krzemionki z roztworów koloidalnych, powodującą przejście opalu w chalcedon, a następnie w kwarc; w utworach węglanowych (wapiennych) c. polega na krystalizacji węglanu wapnia CaCO3 (najczęściej aragonitu) w obrębie wszelkich wolnych przestrzeni w osadzie, co powoduje redukcję porowatości wapienia do kilku procent (w świeżo złożonym osadzie porowatość może dochodzić nawet do 70%). Współcześnie przebiegające procesy c. stwierdzono np. w obrębie utworów rafowych i przyrafowych w strefach klimatu ciepłego — na obszarze M. Czerwonego, wybrzeżach wysp Barbados, Bermudów, Jamajki i in. oraz w utworach plażowych w Zat. Perskiej.
