castrum doloris
 
Encyklopedia PWN
castrum doloris
[łac., ‘zamek boleści’],
jednorazowy uroczysty wystrój katafalku, związany z ceremonią żałobną zmarłych dostojników świeckich i kościelnych;
stosowany był w kulturze chrześcijańskiej od wczesnego średniowiecza, największe bogactwo form dekoracyjnych osiągnął w XVII i XVIII w. (castrum doloris Jana III Sobieskiego); ceremonię żałobną celebrowano w kościele, kaplicy lub rezydencji zmarłego, często przez kilka dni; na czas uroczystości wznoszono castrum doloris w formie rozpiętego nad katafalkiem baldachimu (2) z drogocennej tkaniny lub o dekoracyjnej konstrukcji (najczęściej drewniany), ozdobionej rzeźbami (wizerunkami zmarłego, jego patronów itp.), alegoriami i symbolami jego cnót, a także tarczami herbowymi, orderami, tytułami i szlifami; castrum doloris iluminowano często setkami świec.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Katafalk wystawiony na egzekwiach za Jana III Sobieskiego w kościele Św. Stanisława w Rzymie, miedzioryt, 1696 fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia