carroccio

carroccio

[karrọczio; wł.],

czterokołowy wóz zaprzęgnięty w muły, używany w wojnach przez wojska miast wł. w okresie XI–XIV w.;

znajdowała się na nim wielka chorągiew miasta, tzw. gonfalone, dzwon bojowy, którym dawano sygnał do ataku lub odwrotu, oraz krzyż lub figura Chrystusa, stanowiąca świętość miejską; c. miało być oparciem dla milicji w krytycznych momentach walki; pierwsze zastosowanie c. przypisuje się arcybiskupowi mediolańskiemu Aribertowi (XI w.).