bobsleje
 
Encyklopedia PWN
bobsleje
[ang.],
sport bobslejowy,
zimowa dyscyplina sportu, w której zawodnicy zjeżdżają na specjalnych saniach (zw. bobslejami) po sztucznym lodowym torze dł. 1500–2000 m o spadku 8–12%;
sanie bobslejowe są wykonane z metalu i wyposażone w urządzenia kierownicze i hamulec; sport bobslejowy jest uprawiany przez mężczyzn w konkurencji dwójek i czwórek; bobslej dwumiejscowy waży 165 kg (z załogą 375 kg), czteromiejscowy — 230 kg (z załogą 630 kg); niedobór wagi zawodników uzupełnia się balastem; pierwsze zawody b. odbyły się 1893 na górskiej drodze w Sankt Moritz (Szwajcaria); 1903 zbudowano tam pierwszy tor bobslejowy; od 1924 w programie zimowych igrzysk olimpijskich; do najlepszych bobsleistów w historii należą: E. Monti, E. Thaleer, W. Hoppe, B. Musiol. Mistrzostwa Polski były rozgrywane 1949–68; jedyny tor bobslejowy istniał do 1970 w Karpaczu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia