birmańskie-lolo języki

birmańskie-lolo języki,

grupa języków z gałęzi językowej tworzonej przez tybetańsko-birmańskie języki z chiń.-tybetańskiej rodziny językowej (chińsko-tybetańskie języki);

używane na obszarze Chin (prow.: Sichuan, Yunnan), Birmy, Laosu, Tajlandii i Wietnamu; obejmuje języki: birmańskie, północne lolo (akha, lahu, mung, phunoi), Czarnych i Białych Lolo, południowe lolo (ahi, lolopho, lisu, nyi, moso) oraz 3 martwe języki: xixia (si-sia, tangucki) — używany niegdyś w północno-zachodnich Chinach z licznymi zabytkami lit. (XII i XIII w.), pai-lang — znany z zapisów z III w. (najstarsze zabytki pisane gałęzi tybetańsko-birmańskiej) oraz pyu — znany z fragmentarycznych tekstów z terenu Birmy.