biologiczne nazewnictwo
 
Encyklopedia PWN
biologiczne nazewnictwo,
uniwersalny system stosowany w nazywaniu taksonów (taksonomia) świata żywego;
zajmuje się nazwami, sposobami ich tworzenia i używania, zgodnie z zasadami przyjętymi w różnych grupach. Zasady nazewnictwa biologicznego regulują międzynarodowe kodeksy nomenklatury; ich zadaniem jest utrzymanie jednoznaczności, jednolitości, powszechności i trwałości nazw. Nazwa powinna odnosić się wyłącznie do jednego taksonu (zasada homonimii), a dany takson powinien nosić tylko jedną nazwę (zasada synonimii); w nazewnictwie biologicznym stosuje się nazwy łacińskie lub zlatynizowane, jednowyrazowe o różnych końcówkach w zależności od szczebla taksonomicznego, pisane wielką literą, np. Rana (rodzaj żaba ze wszystkimi gatunkami), Canidae (rodzina psowatych), Insecta (owady), Vertebrata (kręgowce); wyjątek stanowią dwuwyrazowe nazwy gatunków, składające się z nazwy rodzajowej (pisanej wielką literą) i gatunkowej (pisanej małą literą), np. Homo sapiens — człowiek jako gatunek zoologiczny (analogia do nazwiska i imienia), cała nazwa pisana kursywą. Dwuwyrazowe (binominalne) nazewnictwo gatunków, które po raz pierwszy 1623 wprowadził G. Bauhin, upowszechnił w XVIII w. C. Linné; dla podgatunków są używane nazwy trójczłonowe; oprócz nazw naukowych używa się nazw potocznych (nazewnictwo wernakularne), właściwych dla poszczególnych języków czy grup etnicznych; nazwy te są regulowane niekiedy przez kodeksy o charakterze lokalnym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia