białaczka enzootyczna bydła
 
Encyklopedia PWN
białaczka enzootyczna bydła,
zakaźna, zaraźliwa choroba bydła, wywołana przez wirus z rodziny Retroviridae;
zakażenie przez bezpośredni kontakt z chorymi zwierzętami oraz przez matkę (podczas życia płodowego lub po urodzeniu podczas karmienia); szerzeniu się choroby sprzyja brak aseptyki w trakcie zabiegów med.; często jako enzootia; dwie pierwsze fazy rozwoju choroby, okres inkubacji i faza bezobjawowa mogą trwać kilka lat; trzecia faza — kliniczna, tzw. węzłowica, zwykle śmiertelna, jej objawami są powiększone węzły chłonne i guzy nowotworowe; leczenia brak.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia