betel
rodzaj używki (do żucia);
[portug. < tamil.],
betel
Encyklopedia PWN
przyrządzanej ze świeżych liści pieprzu betelowego, pokrajanych w plasterki, niezbyt dojrzałych nasion palmy areka, sproszkowanego wapienia, szczypty tytoniu i czepoty (gambiru); używany powszechnie w południowej Azji, w Malezji i na Madagaskarze; betel ma działanie orzeźwiające i lekko podniecające, odkaża jamę ustną i wzmacnia dziąsła, wpływa na uzębienie (barwi je na czerwonobrunatno).
