bej
 
Encyklopedia PWN
bej
[tur.],
dawniej beg,
tytuł nadawany tureckim wodzom, naczelnikom plemiennym i książętom;
w czasach Osmanów przysługiwał też wyższym oficerom i urzędnikom państwowym oraz synom paszów; forma żeńska ‘begam’ występowała w Indiach na dworach Wielkich Mogołów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia