begardzi,
ruch rel., którego wspólnoty były zakładane gł. XII–XIV w. (Niderlandy, północne Włochy, Francja);
begardzi
Encyklopedia PWN
stowarzyszenie begardów powstało ok. 1220 i było wzorowane na podobnym żeńskim, zw. beginkamibegardzi utrzymywali się z pracy własnych rąk, zajmowali się nauczaniem oraz opiekowali chorymi, żyli w czystości i ubóstwie we wspólnocie zbliżonej do zakonnej, którą jednak mogli w każdej chwili opuścić; część begardów głosiła nieortodoksyjne poglądy, pokrewne ówczesnym herezjom lud. i ewangelicznemu radykalizmowi (głoszonemu zwłaszcza przez tzw. braci wolnego ducha i przez fraticellich); kilkakrotnie potępiani przez Kościół, część przyjęła strukturę III Zakonu Św. Franciszka.
