bandura

bandura,

ukr. lud. instrument muz., z grupy chordofonów szarpanych, rodzaj psalterium, zbliżony do gusli (ros. lud. instrument strunowy szarpany);

ma niesymetryczny, owalny korpus rezonansowy o dnie wypukłym, szeroką i krótką szyjkę; 7–30 strun dzieli się na grupę melodyczną (krótsze, biegnące nad korpusem) i basową (długie, biegnące wzdłuż szyjki); grający szarpie je palcami prawej ręki lub plektronem; skracania strun nie stosuje się; pierwsze wzmianki o b. pochodzą z XV w.; był to instrument wędrownych śpiewaków-ślepców, wykonujących dumy; szczególnie popularny na Siczy Zaporoskiej, od XV w. znany także w Polsce.

Bandura