bąk,
muz.:
bąk
Encyklopedia PWN
1) w dudach piszczałka burdonowa, zw. też basem lub zadnim rogiem;
2) lud. instrument muz., membranofon; zw. też bukiem lub burczybasem; pasmo włosia końskiego przetknięte przez membranę, napinane i pocierane, zwykle dłońmi w skórzanych rękawicach.