autonomia funkcjonalna
 
Encyklopedia PWN
autonomia funkcjonalna,
sformułowana przez G.W. Allporta teoria głosząca, że nabyte wzorce i motywy zachowań — w miarę powtarzania się i tworzenia zintegrowanego systemu — wykazują skłonność do uniezależniania się od potrzeb i motywów, których zaspokajaniu pierwotnie służyły;
zasada ta, tłumacząc powstawanie innych niż wrodzone, funkcjonalnie niezależnych od nich pobudek zachowania, przeciwstawia się koncepcjom S. Freuda czy W. McDougalla, postulującym wyjaśnianie zachowań dorosłego człowieka w kategoriach potrzeb z okresu wczesnego dzieciństwa i zamkniętego repertuaru wrodzonych popędów lub instynktów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia