autokolimacja
[gr. autós ‘sam’, łac. collimo ‘zwracam’, ‘kieruję prosto’],
autokolimacja
Encyklopedia PWN
metoda, w której posługując się obiektywem przyrządu opt. nakierowanym na zwierciadło płaskie, porównuje się obraz wejściowy z obrazem odbitym od zwierciadła; umożliwia ona m.in. regulowanie przyrządów opt. i sprawdzanie równoległości płaszczyzn.
