akwalung
aparat umożliwiający płetwonurkowi swobodne przebywanie pod wodą.
[ang. aqualung < łac. aqua ‘woda’, ang. lung ‘płuco’],
właśc. niezależny aparat tlenowy,
akwalung
Encyklopedia PWN
Aparaty używane obecnie składają się z butli ze sprężonym powietrzem lub mieszanką gazów, z przymocowanym na wierzchołku mechanizmem regulującym przepływ powietrza; zredukowane do ciśnienia 7–10 tys. hPa powietrze jest kierowane giętkim przewodem do automatu oddechowego, podającego je płetwonurkowi pod ciśnieniem, jakie go otacza; urządzenie to umożliwia swobodne oddychanie (w każdej pozycji) do głęb. 60 m; aparaty do swobodnego nurkowania mogą mieć obieg otwarty (wydech płetwonurka następuje bezpośrednio do wody) lub zamknięty (wydychana mieszanka przechodzi przez pochłaniacz do worka oddechowego, gdzie zużyty tlen jest uzupełniany z butli); akwalung wynaleźli 1943 J.Y. Cousteau i É. Gagnan.
