acetylen
 
Encyklopedia PWN
acetylen, etyn, HC≡CH,
związek organiczny, najprostszy węglowodór nienasycony o potrójnym wiązaniu (alkin);
gaz bezb., o słabym, eterycznym zapachu (nieprzyjemna woń acetylenu pochodzi od zanieczyszczeń), palny, rozpuszczalny w wodzie, bardzo dobrze w acetonie; temperatura topnienia −82°C, temperatura wrzenia −75°C; z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe; skroplony jest silnie wybuchowy; bardzo aktywny chemicznie; z niektórymi metalami tworzy acetylenki, łatwo ulega reakcjom addycji (przyłącza m.in. amoniak, cyjanowodór, chlorowodór, wodę), polimeryzacji (np. dimeryzacji na winyloacetylen) i cyklopolimeryzacji; otrzymywany gł. przez działanie wody na karbid oraz z metanu; jest ważnym surowcem w przemyśle chem., gł. tworzyw sztucznych (otrzymywanie m.in. chlorku i octanu winylu, akrylonitrylu, chloroprenu), stosowany także do spawania i cięcia metali (palnik acetylenowo-tlenowy daje temp. 2700°C), do oświetlania (w tzw. karbidówkach), do wyrobu sadzy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia