Żuławski Jerzy, ur. 14 VII 1874, Lipowiec (Rzeszowskie), zm. 9 VIII 1915, Dębica,
ojciec Juliusza, Marka i Wawrzyńca Jerzego, dramaturg, powieściopisarz, eseista;
Żuławski Jerzy
Encyklopedia PWN
po wybuchu wojny 1914 żołnierz Legionów Pol., współredaktor pisma „Do broni”, zmarł na tyfus w szpitalu wojsk.; w twórczości nawiązywał do F. Nietzschego i A. Schopenhauera; w trylogii powieściowej Na srebrnym globie (1903, ekranizacja A. Żuławskiego), Zwycięzca (1910), Stara Ziemia (1911) połączył wątki fantastyki nauk. z antyutopijną wizją rozwoju cywilizacyjnego; liryka erudycyjno-intelektualna (Poezje, t. 1–4 1908) i patriotyczna (Z domu niewoli 1902), dramaty alegoryczne (Dyktator 1903, Eros i Psyche 1904), nowele, eseistyka (wybór Eseje 1960); przekłady m.in. Biblii i utworów fr. symbolistów; Wiersze wybrane (1965). Miłośnik i znawca Tatr, współzał. Tatrzańskigo Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
