Złotów

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Złotów,

m. powiatowe w województwie wielkopolskim, na Pojezierzu Krajeńskim, nad Głomią i jez.: Złotowskim, Zaleskim, Babskim, Proboszczowskim i Burmistrzowskim.

Ludność miasta: ogółem — 18,5 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 541,5 os/km² (2019)

Powierzchnia: 12 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°03′E, szerokość geograficzna: 53°21′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1665

Oficjalne strony WWW: www.zlotow.eu

przemysł drzewny, poligraficzny, maszyn., materiałów budowlanych, odzieżowy, metal., spoż.; węzeł kol. i drogowy; ośr. szkolnictwa, gł. zaw.; Muzeum Ziemi Złotowskiej; barok. kościół (1660–64).

Historia.

Wczesnośredniow. gród ziemi krajeńskiej (Wielatowo); 1370 nadany w lenno księciu słupskiemu Kazimierzowi IV (Kaźkowi słupskiemu), co zostało unieważnione przez Ludwika Węgierskiego (Ludwika I Wielkiego); do 1788 w posiadaniu rodów pol.; prawa miejskie 1665, miasto rzemieślniczo-handl.; od 1772 w zaborze pruskim; w końcu XIX w. rozwój drobnego przemysłu; od 1871 połączenie kol. z Piłą; ośr. pol. ruchu gosp. i oświat., m.in. pol. szkoła, Bank Lud., Spółdzielnia „Rolnik”, Bank Parcelacyjny; po I wojnie świat., mimo protestów ludności, pozostał w granicach Niemiec; w okresie międzywojennym Złotów i powiat były prężnym ośr. polskości, w Złotowie siedziba V Dzielnicy ZPwN, w powiecie 22 szkoły pol.; po 1933 represje władz niem. wobec działaczy pol.; podczas II wojny światowej oddziały robocze jeńców fr., sow. i amer., 1943–45 obóz pracy przymusowej; od 1945 w Polsce; do 1975 i od 1999 siedziba powiatu.

Bibliografia

H. Zieliński Polacy i polskość Ziemi Złotowskiej w latach 1918–1939, Poznań 1949;

Ziemia Złotowska, red. W. Wrzesiński, Gdańsk 1969.