Wspólnota Pacyfiku
 
Encyklopedia PWN
Wspólnota Pacyfiku, do II 1998 Komisja Południowego Pacyfiku,
organizacja międzynar., której gł. zadaniem są działania na rzecz społ.-gosp. rozwoju regionu;
utworzona na podstawie porozumienia podpisanego 6 II 1947 w Canberze przez rządy: Australii, Francji, Holandii, Nowej Zelandii, USA i Wielkiej Brytanii; siedziba w Numea (Nowa Kaledonia); języki oficjalne: ang. i fr.; czł.: 22 państwa i terytoria południowej części Oceanu Spokojnego oraz 5 państw administrujących terytoriami zależnymi w Oceanii (1962 z członkostwa zrezygnowała Holandia, 1996–98 czasowo zawiesiła je W. Brytania); gł. zadaniem Wspólnoty Pacyfiku jest działanie na rzecz społ.-gosp. rozwoju terytoriów południowej strefy Oceanu Spokojnego; nacz. organem jest coroczna Konferencja Południowego Pacyfiku, składająca się z delegatów państw członkowskich i administracji terytoriów wchodzących w skład Wspólnoty Pacyfiku; Sekretariat Wspólnoty zajmuje się doradztwem techn., szkoleniem i pomocą w dziedzinie rolnictwa, rybołówstwa, eksploatacji zasobów naturalnych, służby zdrowia i oświaty.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia