Winnica
 
Encyklopedia PWN
Winnica, Winnycia, Vinnytsia,
m. obwodowe na Ukrainie, nad Bohem, przy ujściu Wiszni i Winniczki.
Założona w 2. poł. XIV w. w księstwie halicko-włodzimierskim; wzmiankowana 1363; od 1395 w granicach W. Księstwa Litew., 1569 włączona do Korony; prawa miejskie w XV lub 1. poł. XVI w.; siedziba powiatu, od 1589 sejmików, sądów grodzkich i ziemskich; wielokrotnie niszczona przez Tatarów i Kozaków; od 1793 w zaborze ros.; w XIX w. ośr. przetwórstwa spoż. i centrum handl. Podola; 1922–91 w Ukr. SRR, od 1932 siedziba obwodu winnickiego; 1941–44 pod okupacją niem., ośr. ruchu partyzanckiego. Duży ośr. przem. i kult. w zachodniej Ukrainie; przemysł spoż., lekki, chem. (nawozy miner.), maszyn., metal., materiałów budowlanych, drzewny (meblarski); węzeł kol.; 3 szkoły wyższe; dom-muzeum ros. chirurga N. Pirogowa; kościoły i klasztory: Jezuitów (fundacja 1611, budowa XVII, XVIII w.; w pocz. XX w. przebudowany na szkołę), Dominikanów (fundacja 1624, budowa 1760; 1831 konfiskata klasztoru; od 1945 przebudowany na salę koncertową; ob. kościół greckokatol.); cerkwie (XVIII w.); pałac Grocholskich (XVIII w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Winnica, kościół Dominikanów (Ukraina)fot. S. Tarasow/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia