Widjapati

Widjapati, ur. ok. 1352, Bisapi (stan Bihar), zm. ok. 1448,

poeta indyjski, tworzący w języku bengalskim, majthili i sanskrycie;

pochodził z północnego Biharu; znany przede wszystkim jako autor kilkuset pieśni należących do nurtu miłosno-rel. poezji wisznuickiej, powstałych 1380–1406; opiewał w nich miłosne igraszki Kryszny i pasterki Radhy; historię miłości, którą w swych utworach opowiada W., interpretuje się jako metaforę nacechowanej niespotykaną dotąd bliskością relacji między Bogiem a człowiekiem; odmiennie od swych poprzedników W. w większym stopniu skupia się na uczuciach i przeżyciach Radhy; jego późniejsze kompozycje dotyczą Śiwy i Durgi; jest także autorem dzieł z dziedziny etyki, historii, geografii i prawa.