Weisfeldt Thomas

Weisfeldt Thomas, ur. ok. 1670, Christiania (ob. Oslo), zm. 18 IV 1721, Wrocław,

rzeźbiarz śląski;

wybitny reprezentant śląskiego baroku; kształcił się zapewne w Niderlandach i we Francji; od pocz. XVIII w.(?) czynny we Wrocławiu, gdzie prowadził duży warsztat, wraz z którym wykonał: figury ołtarza gł. w kościele Św. Krzyża (1704–05, obecnie Muzeum Nar., Wrocław) i figury ołtarza gł. w kościele Bonifratrów we Wrocławiu (od 1715), zespół posągów Czternastu Wspomożycieli, figury Św.Św. Józefa i Jana Nepomucena (wszystkie 1709–11) oraz ołtarz Matki Bożej Bolesnej (1712) w kościele Cystersów w Kamieńcu Ząbkowickim, ołtarz gł. (1713–18) w kościele Św.Św. Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze; twórczość W. odznacza się wielką różnorodnością formalną, łącząc w sobie elementy antynaturalizmu i ekspresyjnej maniery śląskiej z inspiracjami rzeźbą antyczną oraz fr. i włoską.