Unia Międzyparlamentarna, ang. Inter-Parliamentary Union, fr. Union Interparlamentaire,
organizacja parlamentarzystów z różnych krajów,
Unia Międzyparlamentarna
Encyklopedia PWN
zał. 1889 w Paryżu, z siedzibą (od 1921) w Genewie; gł. celem jest działanie na rzecz pokoju i współpracy międzynar.; do I wojny świat. Unia zajmowała się gł. rozstrzyganiem sporów międzynar. przez arbitraż; przyczyniła się do utworzenia Stałego Trybunału Rozjemczego w Hadze; w okresie międzywojennym jej działalność koncentrowała się gł. na zagadnieniach dotyczących: redukcji zbrojeń, umacniania bezpieczeństwa międzynar., kodyfikacji i rozwoju prawa międzynar., terytoriów mandatowych, rozwoju współpracy międzynar. w dziedzinie gosp., kult., społ.; po II wojnie świat. zajmowała się problemami międzynar. dotyczącymi m.in.: oświaty i walki z analfabetyzmem w krajach rozwijających się, związanymi z dekolonizacją, umacnianiem bezpieczeństwa międzynar. i rozbrojeniem, współpracą regionalną. Organami Unii Międzyparlamentarnej są: doroczne Konferencje Plenarne, Rada, w skład której wchodzi po 2 delegatów z każdej grupy, Kom. Wykonawczy, złożony z 9 czł., wybieranych przez Konferencję Plenarną na 4-letnią kadencję; w pracach Unii Międzyparlamentarnej od 1921 bierze udział grupa polska.
