Umbria

Umbria,

region i kraina historyczna w środkowych Włoszech;

pow. 8,5 tys. km², 899 tys. mieszk. (2009); gł. m.: Perugia (stol.) i Terni. Większość powierzchni zajmują aktywne sejsmicznie góry i wyżyny (Apenin Umbryjsko-Marchijski, pogórze Apenin); gł. rz. Tyber; na północnym zachodzie Jez. Trazymeńskie. Region roln.-przem.; uprawia się zboża (pszenicę, kukurydzę, jęczmień), buraki cukrowe, ziemniaki, warzywa, tytoń, winorośl, drzewa owocowe; hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec; wydobycie węgla brunatnego; przemysł maszyn., lotn., zbrojeniowy, chem., cementowy, włók., spoż. (gł. winiarstwo); rzemiosło artyst. (ceramika, hafty, intarsje w drewnie); rozwinięta turystyka (m.in. Asyż).

Historia.

W starożytności zamieszkana przez Umbrów, graniczyła z Etrurią, Picenum i krajem Sabinów; po podboju przez Rzymian (przeł. IV i III w. p.n.e.) teren licznych kolonii rzymskich, gł. miasta: Narnia (ob. Narani), Spoletium (Spoleto), Iguvium (Gubbio); od ok. 755 w Państwie Kośc., dzieliła jego losy; od 1860 w zjedn. Królestwie Włoskim.