Ujejski Kornel

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Ujejski Kornel, ur. 12 IX 1823, Beremiany (Podole), zm. 19 IX 1897, Pawłowo k. Lwowa,

poeta, publicysta, działacz polityczny.

Od 1839 czynny w życiu literackim Lwowa (związany z kręgiem „Dziennika Mód Paryskich”); 1847–48 w Paryżu; 1877–89 poseł do Rady Państwa w Wiedniu (był przeciwnikiem stańczyków); uznany za „ostatniego wajdelotę” wielkiej poezji romantycznej; w wierszu Maraton (1847, wyd. pełne 1906) dał apoteozę walki o wolność, w cyklu liryków Skargi Jeremiego (1847, ze słynnym Chorałem) zawarł tragiczną wizję nieszczęść narodu, spowodowanych przez perfidię zaborców (chłopów z powstania J. Szeli uznał za „ślepy miecz” polityki austriackiej); liryki społeczne i refleksyjno-nastrojowe (Melodie biblijne 1852, próby transpozycji wrażeń muzycznych na język poezji m.in. Tłumaczenia Szopena), poematy historyczne; szkice literackie Listy spod Lwowa („Dziennik Literacki” 1860), mowy; Pisma wybrane (t. 1–2 1955), Poezje wybrane (1975), Poezje nieznane (1993).

Bibliografia

W. STUDENCKI Kornel Ujejski w świetle listów, przemówień i pamiętników, Warszawa 1984.