Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych SA,
kombinat górniczo-hutniczy, założony 1875 przez A. Fraenkla;
Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych SA
Encyklopedia PWN
spółka akcyjna, obejmowała pudlingarnie, hutę i walcownię żelaza w Starachowicach oraz kopalnie rud żelaza; w końcu lat 70. największy producent surówki i wyrobów walcowanych w Królestwie Polskim; 1897–99 zbudowano nową hutę; 1909–12 i 1915–20 zakłady nieczynne, następnie do 1933 rozbudowywane i modernizowane; obejmowało 4 kopalnie rudy żelaza, wielki piec, stalownię martenowską, od 1931 także elektrostalownię (pierwsza w Polsce), walcownię, odlewnię żeliwa, wytwórnię konstrukcji i nowoczesne zakłady mechaniczne (od 1924 wytwórnia amunicji i od 1926 jedyna w kraju wytwórnia dział); znacznie rozbudowane 1937–39 w ramach tworzenia COP, ok. 85% produkcji przeznaczano na potrzeby wojska; kapitał zakładowy: 1875 — 1,5 mln rubli, 1924 — 13,2 mln zł; wartość produkcji: 1924 — 9,5 mln zł, 1938 — 70,9 mln zł; w okresie okupacji niemieckiej eksploatowane przez Reichswerke Hermann Göring, przekształcone w wielką fabrykę broni, pod koniec wojny większość maszyn wywieziono do Niemiec; odbudowane 1948 jako Fabryka Samochodów Ciężarowych.
