Teodoryk Wielki, z rodu Amalów, ur. ok. 454, zm. 30 VIII 526, Rawenna,
król Ostrogotów.
Teodoryk Wielki
Encyklopedia PWN
Przy poparciu wschodniorzymskim cesarza Zenona opanował (488–493) Italię, obalił Odoakra i utworzył państwo (ze stolicą w Rawennie), obejmujące oprócz Italii: Sycylię, Dalmację, Recję, Noricum i część Panonii; przez związki małżeńskie starał się uzyskać wpływ na innych królów germańskich; łączył władzę królewską nad ludnością germańską z funkcjami namiestnika cesarskiego; mimo szacunku dla instytucji i kultury rzymskiej rządził Italią niezależnie; dążył do związania ze sobą arystokracji senatorskiej Rzymu; nie zdołał jednak złagodzić sprzeczności między katolicką ludnością rzymską a ariańskimi Ostrogotami (spiski organizowane przez senatorów z inspiracji Konstantynopola). Stał się jednym z bohaterów średniowiecznej epiki niemieckiej, znany jako Dietrich z Bernu (Werony).
