Teatr Ósmego Dnia
 
Encyklopedia PWN
Teatr Ósmego Dnia,
teatr studencki, działający od 1964 przy UAM w Poznaniu, od 1979 teatr zawodowy;
1968–93 działał pod kierunkiem jednego ze współzał., L. Raczaka; będąc zaangażowanym teatrem kontrkultury, przyjął zasadę aktywnego współdziałania całego zespołu w pracy nad przedstawieniem (kreacja zbiorowa), podjął poszukiwania nowych możliwości porozumienia z widzem. Spektakle (gł. według własnych scenariuszy wykorzystujących współcz. teksty poet., fragmenty znanej literatury i publicystyki) rozgrywane w specjalnie komponowanej przestrzeni, posługujące się zmetaforyzowanym językiem, zasłynęły ze swej bezkompromisowości wobec wydarzeń społ. i polit. 1968 oraz lat 70. i 80., były wyrazem buntu kwestionującego ówczesną politykę władz państw., model kultury i komunikacji społ. (m.in.: Jednym tchem 1971 i 1972, Musimy poprzestać na tym, co tu nazwano rajem na ziemi...? 1975, Ach, jakże godnie żyliśmy 1979, Więcej niż jedno życie 1981, Wzlot 1982), co wywołało represje ze strony władz (odebranie sali i zakaz występów, przesłuchania i aresztowanie aktorów, zapis cenzury); odpowiedzią zespołu były występy dla środowisk opozycji polit., najczęściej w przykośc. salach (np. Piołun 1982, Auto da fé 1985); 1985–89 zespół miał siedzibę we Włoszech, występował także w innych krajach eur.; spektakle realizowane po powrocie do kraju i przeobrażeniach ustrojowych (Ziemia niczyja 1991, Tańcz, póki możesz 1994, Szczyt 1998) były odpowiedzią na nową rzeczywistość.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia