Tarkowski Andriej A.
 
Encyklopedia PWN
Tarkowski Andriej A., ur. 4 IV 1932, Zawrażje, zm. 29 XII 1986, Paryż,
syn Arsienija, ros. reżyser filmowy; czołowy twórca nowoczesnej kinematografii ros.; jeden z gł. przedstawicieli nurtu metafiz. w filmie autorskim.
Od 1982 tworzył za granicą; jego niezwykła wyobraźnia i wrażliwość znalazły odbicie w poet. narracji i wyrafinowanej formie plast. realizowanych dzieł; niezależny od ideologii sow. swą indywidualność artyst. najpełniej wyraził w film. dramatach o humanist. wymowie (Dzieciństwo Iwana 1962, Dziecko wojny 1963), biogr.-filoz. traktacie Andriej Rublow (1966, na ekranach 1971), moralitecie Solaris wg S. Lema (1972), intymnym pamiętniku Zwierciadło (1974), dramacie egzystencjalnym Stalker wg A. i B. Strugackich (1979) i metafizycznym Ofiarowaniu (1986); także reż. teatr., gł. sztuk W. Szekspira (m.in. Hamlet, Moskwa 1977) oraz oper (m.in. Boris Godunow, Londyn 1983); swoje doświadczenia reżyserskie zawarł w pracy Czas utrwalony (wyd. niem. 1985, wyd. ros. 1989, wyd. pol. 1989).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia