Tarascon
m. w południowej Francji, w Prowansji, w dep. Bouches-du-Rhône, nad Rodanem, między Arles a Awinionem.
[taraską̣],
Tarascon
Encyklopedia PWN
— 15,1 tys. mieszk. (2005). W starożytności gr. Taruskon, Taraskon, rzymskie Taruscum, Tarascum; kolonia zał. 74 r. p.n.e. przez Greków z Marsylii, ważny port; w okresie rzymskim obóz wojsk.; w średniowieczu własność hrabiów Prowansji; w XV w. zyskało znaczenie jako rezydencja króla René; zw. Dobrym i rozbudowane (mury obronne i zamek); zniszczone w czasie II wojny światowej; upamiętnione w trylogii A. Daudeta Przygody imci pana Tartarena z Taraskonu (1872, wyd. pol. 1921), Przygody Tartarina w Alpach (1885, wyd. pol. 1925), Port Taraskon (1890, wyd. pol. 1956). Ośr. turyst. i handl.; winiarstwo; kościół St. Marthe (XII, XIV w., uszkodzony 1944, restaurowany); szpital St. Nicolas z kaplicą (XV w.); zamek (XIV w.), ratusz (XVII w.).
