Tamayo Rufino

Tamayo

[tamạjo]

Rufino , ur. 26 VIII 1899, Oaxaca, zm. 24 VI 1991, m. Meksyk,

malarz meksykański;

profesor w Szkole Sztuk Pięknych w Meksyku; od 1936 przebywał gł. w Nowym Jorku. We wczesnej twórczości inspirowała go sztuka meksyk. Indian i artystów naiwnych; po 1939, kiedy zetknął się z twórczością P. Picassa, malował postkubistyczne obrazy sztalugowe, pełne ekspresji i dynamiki a także wpływów sztuki prekolumbijskiej (Zwierzęta 1941, Śpiący muzykanci, Śpiewak — oba 1950); od 1933 uprawiał także malarstwo ścienne, odznaczające się poet. nastrojem i walorami koloryst., m.in.: malowidła w Smith College w Northampton (1943), kompozycje Meksyk dzisiejszy i Narodziny narodu — oba w Palacio de Bellas Artes w Meksyku (1950–53) oraz Prometeusz w sali konferencyjnej gmachu UNESCO w Paryżu (1958); Tamayo uprawiał też grafikę artyst. i użytkową; twórczość Tamaya należy do najwybitniejszych zjawisk sztuki meksyk. XX w.

Tamayo Rufino, Femme tropique, 1959 — S. Henie Senter, Oslo