Świętochłowice

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Świętochłowice,

miasto w województwie śląskim, pow. grodzki, na Wyż. Katowickiej, w obszarze źródłowym Rawy (dorzecze Wisły) i Bytomki (dorzecze Odry), w centrum GOP, między Rudą Śląską, Chorzowem a Bytomiem.

Ludność miasta: ogółem — 49,8 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 3 827,8 os/km² (2019)

Powierzchnia: 13 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°55′E, szerokość geograficzna: 50°17′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1940 (faktycznie od 1947)

Oficjalne strony WWW: www.swietochlowice.pl

Osada leśna wzmiankowana 1313; do 1532 w rękach Piastów śląskich; od 1327 pod zwierzchnictwem Czech, dzieliły losy polit. Śląska; od 1742 w państwie pruskim; od poł. XIX w. rozwój górnictwa węglowego, hutnictwa żelaza i cynku; od 1845 połączenie kol.; w wyniku plebiscytu od 1922 w Polsce; prawa miejskie 1939 (faktycznie 1947); w czasie okupacji niem. 1943–45 podobóz męski obozu koncentracyjnego Auschwitz, 3 obozy pracy przymusowej, m.in. dla Polaków, Francuzów, Ukraińców, Włochów, Rosjan, Żydów (ok. 5 tys. osób), 5 jenieckich oddziałów roboczych; po wojnie rozbudowa Świętochłowic; 1951 do Świętochłowic włączono wsie Chropaczów i Lipiny. do końca XX w. duży ośr. przem. związany z wydobyciem węgla kam. i hutnictwem żelaza i cynku. W latach 90. XX w. większość przedsiębiorstw poddano restrukturyzacji; przemysł materiałów budowlanych, maszyn., chem.; działa Tow. Miłośników Świętochłowic; kościoły: neogot. Św.Św. Apostołów Piotra i Pawła (1891), Św. Józefa (1931, Affa).