Svolvær
m. w północnej Norwegii, w okręgu Nordland, na wschodnim brzegu wyspy Austvågøya (Lofoty) i niewielkich wysepkach przybrzeżnych.
[swụlwär],
Svolvær
Encyklopedia PWN
— 4,2 tys. mieszk. (2004). Znane od poł. XVI w.; prawa miejskie 1918. Ośrodek adm. i gł. miasto archipelagu; przemysł spoż. (rybny), elektrotechniczny; centrum handl. połowu dorsza; port rybacki i promowy, przystań żeglugi przybrzeżnej Hurtigrute, lotnisko; ośrodek turyst.; muzeum wojny; Festiwal Sztuki Lofotów (co 2 lata), międzynar. mistrzostwa w łowieniu dorsza. Nad S. góruje szczyt Svolværgeita [‘koza z Svolvær’], zakończony 2 skalnymi rogami — popularny obiekt wspinaczkowy, znany z wielu prób przeskakiwania z rogu na róg — u podnóża cmentarz, m.in. tych, którym się nie udało. Na pobliskiej wysepce Svinøya najstarsza część miasta.
