Surakarta, Solo,
m. w Indonezji, w środkowej części Jawy, w prow. Jawa Środk., nad rz. Solo, na nizinie między wulkanami Merapi i Lawu.
Surakarta
Encyklopedia PWN
— 566 tys. mieszk., zespół miejski 1,2 mln mieszk. (2009); założona w XVIII w.; od 1755 stol. zależnego od Holendrów sułtanatu Surakarta; po upadku powstania 1825–30 (pod wodzą Diponegoro) we władzy Holendrów; od 1945 w granicach Indonezji. Ważne centrum kultury jawajskiej; uniw. (od 1976, utworzony z 9 instytutów), akad. sztuk pięknych, teatr, biblioteki, muzea; ośr. usługowy regionu roln. (uprawa trzciny cukrowej, palmy kokosowej, owoców i warzyw, manioku); przemysł włók. (wyrób batiku), tytoniowy, meblarski, metal.; rzemiosło artyst. (biżuteria, ceramika, snycerka, instrumenty muz.); port lotn., węzeł drogowy. Miasto o nowoczesnej zabudowie (szerokie aleje, współcz. architektura); 2 pałace sułtana (XVIII w.), fort hol. (1779).
