Strachow Nikołaj N., ur. 28 X 1828, Biełgorod, zm. 5 II 1896, Petersburg,
ros. publicysta, krytyk literacki, filozof;
Strachow Nikołaj N.
Encyklopedia PWN
od 1861 współpracował z pismami F. i M. Dostojewskich „Wriemia” i „Epocha”, od 1869 — z organem neosłowianofilów „Zaria”; ideolog tzw. poczwienniczestwa (odmiana neosłowianofilstwa), w którego duchu interpretował m.in. twórczość Dostojewskiego i L. Tołstoja (był ich długoletnim przyjacielem); gł. prace krytycznolit.: Iz istorii litieraturnogo nigilizma (1861–65) (1890), Bor'ba s Zapadom w naszej litieraturie (t. 1–3 1882–96); podstawowym założeniem systemu filoz. S. było stwierdzenie, że zarówno przyroda, jak i społeczeństwo są org. całością; jego dzieło filoz. Mir kak cełoje (1872) jest wykładem własnej filozofii przyrody i szczegółową krytyką materializmu przyr., atomistycznego, mechanistycznego przyrodoznawstwa oraz darwinowskiego ewolucjonizmu.
