Środkowodunajska, Nizina
 
Encyklopedia PWN
Środkowodunajska, Nizina, Kotlina Panońska,
rozległy region śródgórski na Węgrzech (ok. 50% pow.), Słowacji, Ukrainie, w Rumunii, Serbii, Chorwacji, Słowenii i Austrii;
w części węg. wyróżnia się Wielką Niz. Węgierską, Małą Niz. Węgierską i Mezőföld, w Chorwacji — Podravinę i Posavinę, na Słowacji — Małą Niz. Naddunajską i Niz. Wschodniosłowacką, w Rumunii Câmpia Tisei; pow. ok. 100 tys. km2. Pod względem geol. Nizina Środkowodunajska stanowi rozległe zapadlisko tektoniczne powstałe w neogenie (trzeciorzęd) między Alpami, Karpatami i G. Dynarskimi, wypełnione osadami mor., jeziornymi i rzecznymi o miąższości ponad 4000 m; w czwartorzędzie duże obszary zostały przykryte lessem; niewielkie zręby tektoniczne (g. Pilis, Vértes, Las Bakoński, Mecsek, Papuk, Fruška gora) są dźwigniętymi z podłoża fragmentami masywu panońskiego; z uskokami są związane trzeciorzędowe wylewy wulk., gł. wzdłuż spojenia z Karpatami Wewn., oraz liczne źródła miner. Klimat umiarkowany ciepły: średnia temp. w styczniu od –1°C do –3°C, w lipcu 20–22°C; roczna suma opadów 500–700 mm. Środkiem Niziny Środkowodunajskiej płynie w szerokiej dolinie Dunaj ze swoimi wielkimi dopływami: Cisą, Drawą i Sawą. Na Nizinie Środkowodunajskiej przeważają pola uprawne, winnice i pastwiska; resztki stepów (puszta) zachowały się między Dunajem a Cisą; na glebach zasadowych i słonych występują zbiorowiska halofitów, na łęgach nadrzecznych — skrawki drzewostanów wierzbowo-topolowych. Bogactwa miner.: boksyty, węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia