Sławuta, Slavuta,
m. na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, nad Horyniem (dopływ Prypeci).
Sławuta
Encyklopedia PWN
— 33 tys. mieszk. (2005); założona prawdopodobnie w 1. poł. XVII w. Prawa miejskie 1754; pierwotnie należała do ordynacji ostrogskiej, następnie własność Sanguszków, ośr. ich dóbr i rezydencja (pałac z XIX w., 1917 spalony, ze zbiorami sztuki, archiwum i biblioteką — część wywieziona do Gumnisk), słynna stadnina koni; od XVI w. duże skupisko Żydów (do 1838 drukarnia hebrajska), od 1793 w zaborze ros.; w XIX w. rozwój przem. (m.in. fabryka sukna, papiernia); od 1879 zakład leczn.; od 1938 ponownie miasto; 1922–91 w Ukr. SRR. Przemysł materiałów budowlanych, drzewny, spoż., fabryki sukna i odzieży; kościół Św. Doroty (1822, po 1945 przebudowany na in. cele, po 1990 zwrócony parafii).
