Śląska, Nizina,
południowo-zachodnia część Nizin Środkowopolskich, między Przedgórzem Sudeckim i Sudetami na południu a Wałem Trzebnickim na północy;
Śląska, Nizina
Encyklopedia PWN
wys. od ok. 100 m (na północnym zachodzie) do 260 m (na południowym wschodzie); miejscami występują ostańce kemów, ozów i wzgórz morenowych; w południowej części Niziny Śląskiej lessowa równina — Płaskowyż Głubczycki; osią niziny jest dolina Odry (szer. 8–12 km), z symetrycznym układem dopływów: Mała Panew, Stobrawa, Widawa, Oleśnica (pr.), Osobłoga, Nysa Kłodzka, Oława, Ślęza, Bystrzyca (l.); region w większości bezleśny; kilka większych kompleksów leśnych leży w południowo-wschodniej części Niziny Śląskiej, gł. na piaszczystych terasach rzecznych, np. Bory Stobrawskie, Bory Niemodlińskie; jeden z najcieplejszych regionów Polski; po lewej stronie Odry urodzajne gleby zbliżone do czarnoziemów; Nizina Śląska dzieli się na 11 mniejszych jednostek fizycznogeogr.; gł. m.: Wrocław, Opole.
