Śląsk, Górny

Śląsk, Górny,

pojęcie geogr.-hist., którym dla odróżnienia od Śląska Dolnego, określa się wschodnią część Śląska, obejmującą XV–XVIII w. tereny księstw: cieszyńskiego, karniowskiego, opawskiego, opolskiego, raciborskiego oraz państwa pszczyńskiego;

od 1742 w większości w państwie pruskim, pozostała część w Austrii; w XIX i pocz. XX w. w państwie pruskim tworzył rejencję opolskią; 1922 wschodnia część Górnego Śląska wróciła do Polski i z częścią Śląska Cieszyńskiego utworzono woj. śląskie; po II wojnie świat., po powrocie pozostałych ziem do Polski, znaczna część Górnego Śląska znalazła się w obrębie ówczesnego woj. śląskiego, od 1950 —opolskiego i katow. (wtedy połączono z Górnym Śląskiem Zagłębie Dąbrowskie), po 1975 — katow., częściowo opolskiego i bielskiego, od 1999 śląskiego i częściowo opolskiego.

Wojska alianckie wkraczają na Górny Śląsk, oddziały piechoty szkockiej w ramach Wojsk Mocarstw Sprzymierzonych w styczniu 1920

Wojska polskie wkraczają na Górny Śląsk, ułani polscy wjeżdżają do Katowic 22 czerwca 1921 — zdjęcie w kole przedstawia gen. Stanisława Szeptyckiego.