Siemieński Lucjan, ur. 13 VIII 1807, Kamienna Góra (Galicja), zm. 27 XI 1877, Kraków,
poeta i krytyk literacki;
Siemieński Lucjan
Encyklopedia PWN
uczestnik powstania listopadowego, od 1831 działał we Lwowie, m.in. w Stow. Ludu Pol. (1837–38 więziony), 1838–43 na emigracji w Strasburgu, m.in. w TDP i w Kole Sprawy Bożej (towiańczycy, 1842); 1849–50 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego; od 1873 czł. AU; w latach 40. czołowy rzecznik galicyjskiego konserwatyzmu (współzał. i pierwszy redaktor 1848–49 „Czasu”, do 1861 współredaktor); liryki i dumy hist. oparte na folklorze ukr. oraz wiersze społ.-rewolucyjne (Dumki 1838), poematy (Trzy wieszczby 1841), opowiadania (Muzamerit, t. 1–2 1843–44), opowieści hist. (Wieczory pod lipą 1845) i oparte na folklorze lud. (Podania... 1845); jako krytyk zyskał miano pol. Sainte-Beuve’a (Portrety literackie, t. 1–4 1865–75, Obóz klasyków 1866); przekłady utworów Homera (Odyseja 1873), Horacego, pieśni bretońskich i skand.; Dzieła (t. 1–10 1881), wybór Ogrody i poeci (1955).
