Sanmicheli
architekt włoski;
[sanmikẹli]
Michele, ur. ok. 1487, Werona, zm. VIII 1559, tamże,
Sanmicheli Michele
Encyklopedia PWN
kształcił się w Rzymie, początkowo pracował z A. da Sangallo (mł.), m.in. od 1525 przy przebudwie urządzeń obronnych Pawii i Piacenzy; gł. prace w rodzinnej Weronie m.in. bastiony i bramy w formie łuków triumfalnych, silnie rustykowanych (Porta Pia, od 1533, Porta Pallio, od 1550), pałace: Canossa, Pompei, Bevilacqua (ok. 1536); w Wenecji — Palazzo Grimani (od 1556); jeden z czołowych architektów dojrzałego renesansu, ulegający też oddziaływaniom manieryzmu, nawiązujący do antyku i dzieł Bramantego, Palladia i G. Romano; zyskał sławę jako fortyfikator miast północnych Włoch (m.in. Brescia, Bergamo) i dalmatyńskich; udoskonalił starowł. system bastionowy. Architektura obronna Sanmichelego oddziałała na architekturę eur. (Niderlandy), w tym pol. (B. Morando, bramy Zamościa).
