Sandomierska, Kotlina

Sandomierska, Kotlina,

największa kotlina Podkarpacia Północnego, położona między brzegiem Karpat na południu a wyż.: Małopolską i Lubelsko-Lwowską na północy;

w północnej części piaszczyste równiny (wys. 100–150 m) z wydmami (wys. względna do 25 m), obniżeniami deflacyjnymi, stożkami napływowymi; na południu — wysoczyzny (wys. 100–300 m) o charakterze falistych równin, płaskowyży, płaskich garbów, zbud. z utworów mioceńskich przykrytych osadami czwartorzędowymi (piaski, żwiry, gliny) i lessem, rozcięte gł. południkowo przebiegającymi dolinami Raby, Dunajca, Wisłoki, Sanu oraz równoleżnikową Pradoliną Podkarpacką; wzdłuż północno-zachodniego skraju Kotliny Sandomierskiej rozciąga się szeroka dolina Wisły; na piaszczystych równinach — puszcze: Solska, Sandomierska, Niepołomicka; złoża siarki, gazu ziemnego, ropy naftowej, soli kam.; Kotlina Sandomierska dzieli się na 11 mniejszych jednostek fizycznogeogr.; gł. m.: Rzeszów, Tarnów, Stalowa Wola, Mielec, Tarnobrzeg.