Saint-Martin
 
Encyklopedia PWN
Saint-Martin
[sę martę̣] Wymowa,
hol. Sint Maarten,
wyspa na Morzu Karaibskim w Ameryce Środkowej, w archipelagu Wysp Nawietrznych (Małe Antyle), na południe od wyspy Anguilla;
powierzchnia 88 km2, 77 tysięcy mieszkańców (2010); wyspa wyżynno-górzysta, wysokość do 424 m (Pic du Paradis); linia brzegowa dobrze rozwinięta z zatokami i półwyspami; liczne jeziora; północna i centralna część wyspy (powierzchnia 53,2 km2, 34,5 tysięcy mieszkańców 2007) wraz z wyspami przybrzeżnymi tworzy Saint-Martin — zamorską wspólnotę terytorialną Francji, część południowa (powierzchnia ok. 34 km2, 33 tysiące mieszkańców 2007) pod nazwą Sint Maarten jest terytorium autonomicznym Holandii (od 2010); region turystyczny — corocznie Saint-Martin odwiedza ok. 1 mln gości; rybołówstwo; produkcja rumu, likieru; na północy głównie uprawa trzciny cukrowej, bawełny oraz hodowla koni; na południu wydobycie soli z wody morskiej; uprawa batatów; główne miasta: Philipsburg (Sint Marten) i Marigot (Saint-Martin).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia