Rudnicka Puszcza
 
Encyklopedia PWN
Rudnicka Puszcza,
kompleks leśny na Litwie, na południe od Wilna;
pow. 37,9 tys. ha. Od 1795 w zaborze ros.; w czasie powstania styczniowego 1863–64 działały tu oddziały powstańcze L. Narbutta (bitwa pod Rudnikami) i Sędka (wygrana bitwa nad potokiem Szpigujec); w okresie międzywojennym w granicach Polski; IX 1939–40 i od 1991 na Litwie, 1940–91 w Litew. SRR; 1941–44 pod okupacją niem., rejon działalności oddziałów partyzantki AK i sowieckiej; VII 1944 miejsce schronienia oddziałów AK ze zgrupowań wil. i nowogródzkiego (po aresztowaniu 17 VII przez NKWD większości dowódców); część oddziałów została rozbrojona i internowana przez NKWD w Miednikach, pozostałe przeniosły się do Puszczy Ruskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia