Rozalia,
pustelnica, otaczana szczególną czcią na Sycylii.
łac. rosa ‘róża’, lilium ‘lilia’, lub od wł. imienia Rosa, lub od germ. imienia Roscelina,
ur. ok. 1130, zamek Olivella, zm. ok. 1166, Monte Pellegrino k. Palermo,
Rozalia
Encyklopedia PWN
Nie istnieją wiarygodne źródła historyczne dotyczące jej życia. Według podania, podważanego przez bollandystów, pochodziła z arystokratycznego rodu Sinibaldi. Świętość Rozalii została objawiona jeszcze przed jej narodzinami. W cudownym widzeniu sennym matka otrzymała polecenie, by nazwać dziecko, które będzie najwspanialszym kwiatem rodu i Sycylii, Rozalia (połączenie róży i lilii). Kolce róży symbolizowały życie pokutne, a biel lilii niewinność. Dorastająca Rozalia, przymuszana przez rodziców do małżeństwa, uciekła z domu i skryła się w jednej z pobliskich grot (okolice miasta Bivona). Tam rozpoczęła żywot pustelniczy. Po pewnym czasie udała się do groty na Monte Pellegrino w pobliżu Palermo, gdzie do śmierci prowadziła życie pełne wyrzeczeń. Jej relikwie zostały przypadkowo odkryte w 1624, kiedy Palermo i okolice pustoszyła zaraza. Ustanie epidemii przypisano wstawiennictwu Rozalii i od tej pory jest uznawana za świętą chroniącą od zarazy. Jest również patronką Palermo i Bivony. Atrybuty Rozalii stanowią: czaszka, grota, w której mieszkała, wieniec z róż, czasem jest przedstawiana w stroju mniszki. Na oficjalny kult zezwolił papież Urban VIII (w 1630 imię świętej zostało wpisane do Martyrolorium rzymskiego). Święto: 4 IX, 15 VII.
