Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne, Rụsskoje gieografịczeskoje ọbszczestwo,
powstało 1845 w Petersburgu, jedno z najstarszych na świecie.
Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne
Encyklopedia PWN
Główną formą jego działalności były badania ekspedycyjne prowadzone w Rosji oraz w Azji Środkowej, Afryce i na wyspach Oceanii. Do najbardziej znanych podróżników-odkrywców należą: P. Siemionow Tienszanski, N. Przewalski, P. Kropotkin, N. Mikłucho-Makłaj, L. Berg i in. Duży wkład w działalność Towarzystwa wniósł pol. geolog i geograf, K. Bogdanowicz, badacz Tybetu, Kaukazu, Kamczatki i Płw. Czukockiego. W ścisłym związku z R.T.G. prowadził też swe badania w środkowej Azji geograf B. Grąbczewski, syn zesłanego na Syberię uczestnika powstania styczniowego 1863–64. Z różnych form pomocy towarzystwa korzystało również wielu pol. podróżników i badaczy, którzy znaleźli się na terenie Rosji jako zesłańcy po powstaniu styczniowym i w latach następnych. Wśród nich byli: A. Czekanowski, J. Czerski, B. Dybowski, W. Godlewski, E. Piekarski, B. Piłsudski, W. Sieroszewski, A. Szymański. Wnieśli oni istotny wkład w rozszerzenie wiedzy geogr., geol. i etnogr. o Syberii i Dalekim Wschodzie. Po 1917 rola Towarzystwa uległa ograniczeniu. Liczba wypraw badawczych gwałtownie zmalała, a Towarzystwo jako całość i jego poszczególne oddziały zajmowały się gł. próbami koordynacji prowadzonych badań. R.T.G. obecnie skupia ok. 20 tys. czł.; pod względem organizacyjnym składa się z centrali w Petersburgu i 150 oddziałów w gł. miastach Rosji. Główną publikacją jest „Izwiestija Russkogo gieograficzeskogo obszczestwa”, która ukazuje się od 1865. Biblioteka Towarzystwa należy do większych geogr. bibliotek w Europie, a w archiwum są zgromadzone unikatowe, często rękopiśmienne materiały dotyczące geografii i pokrewnych nauk.
