Roger de Flor
 
Encyklopedia PWN
Roger de Flor, ur. ok. 1267, zm. 30 IV 1305, Adrianopol,
dowódca katalońskich wojsk zaciężnych, syn Niemca i Włoszki;
templariusz, 1291 uczestniczył jako pilot okrętu w ewakuacji chrześcijan z oblężonej Akki; oskarżony o przywłaszczenie części skarbu templariuszy, usunięty z zakonu; wstąpił na służbę Fryderyka II sycylijskiego, walczył z Andegawenami i z czasem otrzymał dowództwo katalońskich oddziałów zaciężnych (almogawarowie); 1303 przybył na ich czele (Wielka Kompania Katalońska) do Bizancjum — w odpowiedzi na apel ces. Andronika II Paleologa o pomoc w walce z Turkami; poślubił siostrzenicę cesarza; 1304 poprowadził kampanię przeciw Turkom w Azji Mniejszej, odnosząc sukcesy; łupił też miejscową ludność gr.; odwołany do Europy, otrzymał od Andronika tytuł cezara; zamordowany z rozkazu syna Andronika, Michała IX.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia