Robotnicza Brygada Obrony Warszawy
 
Encyklopedia PWN
Robotnicza Brygada Obrony Warszawy, właśc. Ochotnicza Robotnicza Brygada Obrony Warszawy,
jednostka ochotnicza organizowana od 6 IX 1939 z inicjatywy prezydenta Warszawy i jej cywilnego komisarza obrony S. Starzyńskiego oraz M. Niedziałkowskiego (PPS) i M. Rataja (SL);
dowódca kpt. M. Kenig; zaciąg organizowali głównie działacze PPS (Robotniczy Komitet Pomocy Społecznej, redakcja „Robotnika”); brygada liczyła prawie 6 tysięcy ludzi; początkowo pełniła służbę pomocniczą, część żołnierzy skierowano do zadań dywersyjno-wywiadowczych; 25 IX brygada została przeformowana w 13. dywizję piechoty i walczyła na pierwszej linii frontu (Żoliborz); po kapitulacji Warszawy rozwiązana.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia