Raynauda choroba
 
Encyklopedia PWN
Raynauda choroba
[ch. renoda],
choroba naczyniowa objawiająca się napadowym blednięciem i sinicą skóry palców rąk (rzadziej stóp);
przyczyna choroby nie jest wyjaśniona; zaburzenia występują najczęściej u młodych, nerwowych kobiet z powodu skurczu tętnic pod wpływem zimna lub emocji; mechanizm polega na skurczu drobnych naczyń tętniczych i włosowatych, a następnie rozszerzeniu naczyń włosowatych; przedłużającej się sinicy towarzyszy zwykle ból; w ciężkich przypadkach może dojść do ogniskowej martwicy; leczenie: leki rozszerzające naczynia; opisana 1862 przez fr. lekarza M. Raynauda.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia